Ledoterapia

Magnetostymulacja z ledoterapią - Home/Professional Ledoterapia to innowacyjna metoda stosowana w systemach Viofor JPS. Polega na wykorzystaniu energii światła niekoherentnego generowanego przez wysokoenergetyczne diody LED w zakresie widzialnym i bliskiej podczerwieni. Wykazuje efekt przeciwbólowy, przeciwzapalny i proregeneracyjny.

Podobne korzystne oddziaływanie ma zmienne pole magnetyczne. Jednoczesna aplikacja obu rodzajów promieniowania elektromagnetycznego ma na celu zwiększenie skuteczności terapii poprzez m.in. spodziewane działanie synergistycze. Jest to wskazane w przypadkach leczenia analgetycznego, rozległych stanów zapalnych skóry lub oparzeń, schorzeń bądź też urazów układu kostno-stawowego, a także w przypadku rehabilitacji pourazowej, poudarowej i neurologicznej.

Użycie aplikatorów magnetyczno-świetlnych typu „panel” umożliwia samodzielne zastosowanie promieniowania świetlnego - ledoterapia lub łączne zastosowanie światła i pola magnetycznego magnetoledoterapia. Zastępuje terapię laserową ze skanerem bez konieczności spełnienia szczególnych warunków BHP wymaganych przy laserach.

Energia światła działa na tkanki głównie miejscowo. Jej zdolność przenikania w głąb ciała zależy od długości wypromieniowanej fali światła. Reakcja tkankowa uzależniona jest od absorpcji energii w poszczególnych warstwach tkanek. Na efektywność absorpcji energii w tkance zasadniczy wpływ mają: grubość jej poszczególnych warstw, ukrwienie oraz wielkość przepływu krwi, zawartość wody oraz obecność barwników. Reakcje pod wpływem podczerwieni zapoczątkowane są na poziomie błony komórkowej, a pod wpływem czerwieni - w mitochondriach.

Na poziomie tkankowym mechanizmy biologicznego oddziaływania zmiennych pól magnetycznych oraz energii światła mają zbliżony charakter. Stosując magnetostymulację z energią światła można spodziewać się, zależnie od właściwości osobniczych, efektu synergistycznego obu rodzajów promieniowania elektromagnetycznego.

Oczekiwane główne efekty biologiczne magnetostymulacji z energią światła to przede wszystkim:

• nasilenie procesów przyswajania tlenu przez jego nośniki, co sprzyja pobudzeniu syntezy ATP w układach oksydoredukcyjnych o tlenowym i beztlenowym torze oddychania; zwiększenie stężenia ATP wiąże się ściśle z nasileniem aktywności ATP–azo zależnych enzymów, odpowiedzialnych m.in. za syntezę białek i kolagenu, co przyczynia się do lepszej stymulacji procesów reparacyjnych i regeneracyjnych w tkankach
• silny wpływ pobudzający syntezę DNA i proliferację komórkową
• działanie wazodilatacyjne, związane z bezpośrednim relaksacyjnym wpływem na mięśniówkę gładką naczyń, powiązane z przyspieszonymi procesami angiogenezy i perfuzji tkankowej, powodujące wyraźny efekt regeneracyjny
• bezpośredni wpływ na strukturę ciekłokrystaliczną błon oraz modyfikację aktywności enzymów błonowych połączone ze zwiększeniem ATP–azo zależnych pomp jonowych poprzez nasilenie syntezy ATP w mitochondriach; każdy z tych procesów prowadzi do zmiany przepuszczalności błon, a tym samym do zmiany dystrybucji elektrolitów i wody pomiędzy komórkami lub ich organellami a przestrzeniami je otaczającymi; oba te procesy skutkują silnym działaniem przeciwzapalnym i przeciwobrzękowym
• odtworzenie utraconej w wyniku zmian chorobowych aktywności ATP–azo zależnych pomp błonowych: sodowo–potasowej i wapniowej w neuronach, prowadzi do hiperpolaryzacji błon oraz do zablokowania bodźców, nawet o zwiększonej amplitudzie; w efekcie następuje zmniejszenie przewodzenia bodźców bólowych we włóknach aferentnych i wyraźne działanie analgetyczne
• zmiana aktywności synaps serotoninergicznych i pobudzenie wydzielania beta-endorfin oraz pobudzenie osi przysadkowo–nadnerczowej ze zwiększeniem wydzielania glikokortykoidów powoduje dodatkowo nasilenie efektu analgetycznego
• regulacja układu immunologicznego i właściwości reologicznych krwi.