Leczenie owrzodzeń podudzi

Zaawansowana niewydolność układu żylnego kończyn dolnych prowadzić może do powikłań zwanych owrzodzeniami podudzi. Mają one postać bolesnych, przewlekłych i trudno gojących się ran. W 75% przypadków pacjentów,  zagrożeni owrzodzeniami będą pacjenci posiadający od wielu lat nieleczone żylaki kończyn dolnych, oraz pacjenci po przebytych zakrzepicach żył głębokich. Są również inne przyczyny owrzodzeń podudzi – mogą być spowodowane chorobami tętnic, urazami, chorobami o mieszanej etiologii tętniczo-żylno-limfatycznej oraz cukrzycą.

Na rozwój choroby ma wpływ wiek, płeć żeńska oraz czynniki dziedziczne - statystyczne ryzyko rozwoju żylaków u osoby, której jedno z rodziców ma żylaki wynosi 42%, jeśli oboje - ryzyko wzrasta do 89%.Do innych czynników ryzyka rozwoju niewydolności żylnej zaliczamy otyłość, siedzący lub stojący tryb życia. W przypadku takiego charakteru pracy należy zadbać o usprawnianie krążenia w nogach poprzez uaktywnienie tzw „pompy mięśniowej” . Najprostszymi sposobami są częste spacery, rekreacyjna jazda na rowerze, pływanie, itp. Ruch jest najistotniejszym czynnikiem profilaktycznym. Aktywność fizyczna powoduje uruchamianie tzw. „pompy łydkowej”. Skurcze mięśni nóg pobudzają krążenie żylne, przepychając krew w kierunku serca – krew nie zalega w żyłach.

Pierwszym objawem niewydolności żylnej jest uczucie ciężkości nóg, zwłaszcza w godzinach wieczornych. Pojawić się mogą tzw. pajączki i żyły siateczkowate. Kolejnym etapem rozwoju choroby żył są pojawiające się obrzęki wokół kostek, potem również obrzęki całego podudzia. Z czasem powstawać mogą żylaki, czyli trwałe poszerzenie żył powierzchownych. W zaawansowanej chorobie widoczne są zmiany troficzne skóry, czyli przebarwienia, wypryski i stwardnienia. Zmiany troficzne, przebarwienia to bardzo niepokojący objaw, ponieważ potem pojawią się swędzenie, wypryski, pęknięcia pokrywającej żylaki zniszczonej skóry i następnie owrzodzenie podudzi – otwarta rana.

Leczenie owrzodzeń jest trudne, wymaga stosowania różnych form leczenia. Wymaga wytrwałej współpracy z lekarzem ze strony pacjenta.

Lekarz ocenia przyczynę owrzodzenia, stopień nasilenia niewydolności żylnej, wykonuje się też badanie USG dopplerowskie przepływu krwi. Po badaniu stanu i wydolności układu żylnego lekarz zadecyduje, jakie środki zastosować. Często podstawowym leczeniem owrzodzeń pochodzenia żylnego może być leczenie przez zastosowanie skleroterapii.

Leczenie uciskowe zmniejsza obrzęk tkanki podskórnej, przepuszczalność naczyń oraz procesy wykrzepiania. Przed terapią uciskową sprawdza się stan krążenia obwodowego naczyń. Ucisk u osoby z upośledzonym napływem tętniczym może bowiem doprowadzić do nasilenia niedokrwienia. W kompresoterapii można zastosować elastyczne pończochy lub rajstopy uciskowe.

Leczeniem uzupełniającym powodującym zagojenie owrzodzeń są między innymi: zakładanie opatrunków, zabiegi laserowe oraz leczenie farmakologiczne.